meditatiekussentjes

Komende week ga ik de groepen rond met een bestellijst voor meditatiekussentjes. Op http://www.lotusdesign.nl/ kan je alvast kijken welke kleur je aanspreekt. Als je liever een houten bankje of een yogamat wil, kan dat ook. Als er veel bestellingen zijn, hoop ik dat er iemand met een auto is die wil helpen. Anders regel ik het met het bakfietsje!

Circusolifanten

Deze week fietste ik naar één van de buurtcentra waar ik yogales geef en besefte ineens dat ik geen CD in mijn tas had gestopt om te spelen tijdens de ontspanningsoefening.
Dat komt vaker voor en dan maak ik van de nood meestal een deugd: een oefening in Pratyahara.
Pratyahara betekent: het naar binnen richten van de zintuigen. Het is eigenlijk de eerste van de 4 fases van meditatie (de volgende zijn: Dharana - concentratie, Dhynana - meditatie en Samadhi – trance of eenwording).
Toen ik de yoga - docentenopleiding volgde, gingen we als groep elk jaar naar een boerderij in Drenthe voor een intensieve training. Het eerste weekend viel in de winter, en er lag sneeuw om de boerderij heen. Ik weet dat nog goed, omdat ik daar altijd weer aan moet denken als ik een Asana uitvoer die ‘de olifant’ heet. Hierbij sta je op handen en voeten, armen en benen zijn gestrekt. Je kijkt naar voren om je rug te strekken. Je kunt ook lopen in die houding, en dat liet Philippe Barbier, de docent van de opleiding, ons ook doen: Om de boerderij heen, in de sneeuw! Ik zie ons nog achter elkaar door de sneeuw, op handen en voeten. We kwamen ook langs de keuken, waar zijn vrouw in de pan met soep stond te roeren. Ze grapte er later over, dat ze er wel wat circusolifanten tussen had zien lopen; die liepen op hun achterbenen!
Door die olifant, de andere Asana’s en een ochtendwandeling waren we ’s middags zo moe, dat we protesteerden voor de volgende sessie. We konden echt niet meer mediteren! Philippe riep: ‘Okee, allemaal naar de slaapzalen: tien minuten Pratyahara! Dan de volgende sessie!’
Dat hadden we geoefend. Ik ging op mijn bed liggen en ging voelen, kijken, luisteren – van binnen. Probeerde ook te ruiken en proeven van binnen. Alle zintuigen naar binnen afstemmen brengt ook het energetisch lichaam dieper in het fysiek lichaam, waardoor je energie wordt opgeladen. De truc is, om het bewust te blijven doen, anders val je natuurlijk gewoon in slaap. Daarom is wat ervaring met meditatie wel vereist. Na die oefening konden we fris weer aan de slag!
Je kunt het ook doen als zittende meditatie-oefening, en als je er geoefend in raakt, kom je vanzelf in de volgende fases van meditatie. Dan is het fijn, een object of plaats van meditatie te hebben: je kunt je aandacht naar binnen brengen in je spirituele Hart, in het midden van je borstkas. Of in je hoofd; vanuit je derde oog naar binnen, naar het middelpunt van je hoofd.
Je kunt daar een mantra herhalen, of naar de stilte gaan.

Hier is een link naar de yogaschool van Ajita (Philippe Barbier), het Instituut voor Raja Yoga in Ilpendam:
http://www.xs4all.nl/~rajayoga/index.htm

Hier is een beschrijving van de houding waarin je begint naar de Olifant:
http://www.yogajournal.com/poses/2490

Zonlicht

Gisteren kwamen voor mij twee werelden bij elkaar: de wereld van de yogalessen en die van de taal - en inburgeringsklassen. Dit was mogelijk omdat Combiwel, een van mijn werkgevers, de inburgeringscursisten graag gratis wilde laten kennismaken met de activiteiten in de buurtcentra.
En zo stond ik yogales te geven voor 5 islamitische vrouwen! Vier ervan zouden waarschijnlijk nooit gekomen zijn als het niet in hetzelfde buurthuis was als hun taallessen, door de zelfde juf, en gratis. Dat waren alvast drie drempels weg. Eentje zat wel op hete kolen, want ze had thuis niets aangekondigd: "Mijn man gaat denken: waar blijft ze?!"
Even stil zitten, voel hoe je zit, voel de grond, voel je adem. Al die dingen die ik een paar keer per week zeg, maar dan wat eenvoudiger vanwege de taalbarriere. Voor sommigen is het een ware revolutie om een uur de tijd te nemen om jezelf beter te gaan voelen. Ze vonden het leuk, en wilden volgende week wel weer!
Deze week in de yogalessen deden we een meditatie waarbij je je voorstelt dat er hoog boven je hoofd een zon staat te stralen. Je laat het zonlicht door je heen stromen, eentueel naar plekken die dat nodig hebben.
Je kunt dit verder uitbreiden en bedenken naar wie je dit licht zou willen laten stromen. Laat het dan stromen vanuit die zon door je hoofd, je ruggengraat, en vanuit je Hart naar die persoon, die je in gedachten voor je ziet.
Het licht is intelligent, dat vertelde ik ook aan een jonge vrouw in een van de yogagroepen die voelde hoe het warm werd in haar buik, waar ze af en toe problemen heeft door stress. Het licht weet waarheen het moet stromen en wat het moet doen!
Een andere vrouw vertelde me dezelfde week dat ze 's ochtends door haar rug was gegaan en toen ze besefte dat ze haar werk toch echt moest afzeggen, was gaan liggen. Ze ademde naar de pijnplek toe en de volgende dag kon ze weer aan het werk! Ik heb zelf veel van dat soort ervaringen , en weet dan ook dat het vaak wel, maar ook heel vaak niet werkt - Karma weetjewel......
Maar toch het proberen waard.
Fijne week,
Ineke.

Magere Brug Yoga

Jullie yogajuf stond in de krant!
Het was een heerlijke dag, zonnig maar niet te warm. Autoloze zondag! En: Global Mala dag. Dat is een dag dat wereldwijd yogascholen een open les geven, op donatiebasis voor een zelf te kiezen goed doel.
Een Amsterdamse Yogaschool, Svaha Yoga, had samen met het tijdschrift Yoga Magazine een open les georganiseerd op de Magere Brug.
Daar stond ik, tussen nog ongeveer 130 yogi’s en yogini’s. Helaas had ik een beetje hoofdpijn. Toen de tiende zonnegroet werd ingezet, dacht ik: ik sla er eentje over. Iedereen ging weer in de hond-met-het-hoofd-omlaag-houding, en ik bleef staan. Ogen dicht. Even het bloed uit mijn hoofd laten zakken. Eerst nog even in Anjali Mudra (de handen samen tegen het borstbeen). Toen gewoon, de handen langs mijn lichaam. Ik dacht nog wel aan de fotografen, die 20 meter voor me, achter de docente stonden met een man of 5. Een fotogeniek moment, dacht ik nog. Deed even mijn ogen open. Flits,flits,flits. Gauw weer dicht. Pas de week erop, in de Paroolbijlage, stond de foto. Ik staand, in een zee van mensen in Adho-Mukha-Svanasana.

De foto is van Evert Elzema. Dankjewel Evert!


Voor een demonstratie van de zonnegroet:
http://www.poweryoga.nl/pages/anim1.html

Aan het eind van de les werden we in een ademoefening geleid, de nadi-shodana-pranayama.
Dit is een ademoefening om de ademwegen te reinigen, de hersenhelften met elkaar in balans te brengen en een uitstekende voorbereiding op meditatie.

nadi-shodana-pranayama:
Zit ontspannen rechtop. Leg je linkerhand op je knie. De rechterhand gebruik je om afwisselend het linker – en rechterneusgat af te sluiten.
Begin met de top van je middelvinger op je derde oog te leggen; het punt tussen de wenkbrauwen. Sluit met je duim je rechterneusgat af, en adem dan eerst uit, dan in, door de linker.
Dan sluit je met de ringvinger het linkerneusgat af, maak de rechter vrij en adem uit en in.
Let op: altijd uit - in aan de ene kant, dan uit - in aan de andere kant. Dus niet in - uit!
Ga door in je eigen ademtempo, maar maak de adem wel zo diep als je kunt, met andere woorden: maak je longen helemaal leeg en ook weer helemaal vol.

Voor gevorderden: Tel tijdens het inademen tot 8, houd 4 tellen vast, adem 8 tellen uit, houd weer 4 tellen vast.
Daarna ga je heerlijk de Stilte in.

meditatiecursus woensdagavond

De meditatiecursus begint weer, en wel op 30 september van 21.00 tot 22.00 uur.
Plaats: mijn yogazolder, Haarlemmermeerstraat 135 / I hoog aanbellen.
Kosten: 108,- voor 10 lessen. Je krijgt de oefeningen op papier mee naar huis.
Voor inlichtingen en opgave: mail savitriyoga@hotmail.com .

Ademen

Allemaal weer terug van vakantie?
Ik heb een heerlijke zomer gehad. Ik herinner me bijna alleen zonnige dagen, en voor mijn gevoel duurde de vakantie máánden.
Halverwege de vakantie deed ik een meditatieweek in Duitsland met de spirituele school waar ik al jaren bij zit. Er worden altijd veel mantra’s gezongen, vaak in het Sanskriet, soms ook in andere talen; Arabisch, Latijn, of zelfs Maori.
Tijdens één van de eerste sessies zongen we een Hebreeuwse mantra, eindigend op het woord Chim, wat zoiets betekent als Geest, of leven, of adem, of levensadem. In de stilte na het zingen kun je dan blijven concentreren op de mantra, of de stilte in gaan.
Nou had ik net de eerste nacht in mijn tentje doorgebracht en dat was geen feest geweest, dus ik had zowel moeite met wakker blijven als met concentreren. In plaats van bij de mantra, ging ik daarom maar met mijn aandacht naar mijn ademhaling, zoals we tijdens de yogalessen ook vaak doen.
Nu doe ik die ademmeditatie al jaren in de groepen, omdat het voelt als een fijne basis -meditatie, die je ook overal kunt doen. Maar ik heb altijd geweten, dat ik hem nog nooit echt had begrepen.
Maar daar in Duitsland, begreep ik het ineens! En dan niet een intellectueel begrijpen maar echt voelen en weten wat je nou eigenlijk zit te doen als je ademt.
Onze adem verbindt ons niet alleen met de vierkante meters om ons heen, waar we de lucht in en uit ons lichaam duwen. Het verbindt ons met de hele wereld. Met de grassprietjes en de vogels, met de palmen en de walvissen. En vooral met elkaar, en de hele atmosfeer. Toen begreep ik dat woord Chim: de Geest, de Spirit. Ademen als een heilige handeling, die je leven lang voortduurt. En dat het een absoluut voorrecht is, te mogen leven en ademen op deze planeet Aarde.

Ik moest ook denken aan een boek, dat ik thuis in de kast heb staan. Het heet: de mannen van de maan, en het bestaat uit interviews met de astronauten die daadwerkelijk voet op de maan gezet hebben. Ik las het jaren geleden, en wat me toen trof: Eén voor één vertelden ze dat het niet de maan zelf was, die de meeste indruk op ze had gemaakt. Het rondlopen op die maan was mooi, leuk, het doel waarvoor ze waren gekomen. Maar het meest onder de indruk waren ze van de blik op de Aarde vanuit de raket, vanuit de ruimte. De Aarde van die afstand was toen nog nooit echt gezien. Die prachtige blauw-groen-witte draaiende bol met water, lucht, en leven. Ons thuis.
Enkele astronauten vertelden ook, dat dit gevolgen had gehad voor hoe ze de aarde en het leven vanaf toen zagen. Eentje was zich gaan bezighouden met milieu en natuur, wat indertijd zeer vooruitstrevend was. Een ander had zich bekeerd en was helemaal in de Heer. Weer een ander was lezingen gaan geven om mensen meer bewust te maken van onze rol op de planeet. Die hele ervaring was, kortom, een soort van spirituele initiatie voor ze geweest; een nieuwe stap in hun ontwikkeling.

Je hoeft niet naar de maan om tot innerlijke transformatie te komen:
Zit stil, rechtop, ontspannen.
Voel de beweging van je adem in je buik: inademend zet je buik uit, en uitademend voel je hem weer naar binnen gaan. Volg de lucht zoals die in – en uit stroomt. Laat alle andere gedachten zolang los, breng telkens je aandacht terug naar je adem. Houd op de achtergrond het idee dat je adem je verbindt met de hele atmosfeer en alles wat erin is.

Met zonnige groeten,

Ineke.

Hey Krishna

Tijdens de yogalessen houd ik ervan om een meditatieoefening in te leiden met een verhaaltje.
Een van mijn favoriete verhalen is het volgende.
Een vriend van me, laten we hem Ed noemen, was naar India gegaan om de ashram van zijn goeroe te bezoeken. Hij deed klusjes in de ashram, hing aan de lippen van zijn leraar, en ontving al snel initiatie.
Helaas werd hij ziek, erg ziek. En tegelijk met hem was een baby in de ashram ziek, het kind van een Nederlands stel. Ed en de baby hadden flinke diarree. De vader van de baby wist raad, die had homeopathie bestudeerd. Baby en Ed kregen zijn middeltjes.
Maar het ging niet over. De baby stierf. Dat schudde Ed wakker: hij besloot zich in het plaatselijke ziekenhuis op te laten nemen.
Ziekenhuizen in India zijn wat anders opgezet dan hier; Ed moest zijn eigen medicijnen halen bij de apotheek in de stad, want er was geen familielid dat iets voor hem kon doen. Meermalen liet hij zijn verzwakte lijf in een riksja hijsen voor weer een fles antibiotica. Terug in het ziekenhuis kreeg hij dat via een infuus toegediend.
Maar nog ging het niet over. Ed woog inmiddels minder dan 50 kilo, en begon in en uit bewustzijn te zweven. Vriend en vijand werd één, hij zag terug op zijn leven en hij begon afscheid te nemen.
Intussen was zijn ziekte zo pijnlijk en naar geworden, dat hij zijn geliefde Krishna smeekte om hem óf beter te maken, óf te laten sterven; hij wilde en kon zo niet verder meer.

De afscheidsbrief aan zijn ouders was al op de bus, toen hij op de gang een stukje papier zag liggen met de afbeelding van Krishna er op. Misschien een lege verpakking van wierook. “Heilig afval” noemen ze dat daar, een afbeelding van Krishna gooi je niet zomaar tussen de andere vuilnis, daar zijn rituelen voor. Ed pakte het op en keek op de achterkant. Er stond een tekst, een mantra:

Hey Krishna
Pahimamnatha
Kripayatmagatam kuru

Hij nam het mee naar zijn bed en pakte zijn gitaar. Hij begon er een melodie op te maken. Geen flauw idee wat het betekende, maar de mantra bleef zo goed repeteren in zijn hoofd.
Met de mantra nog in zijn bewustzijn viel hij in slaap.
De volgende ochtend werd hij wakker en wist met absolute helderheid wat hij moest doen om beter te worden. Een yoghurtklysma. De bacteriën in de yoghurt zouden zijn darmwand beter maken en dan zou hij weer vocht kunnen opnemen.
Hij riep de verpleegster en vroeg om een yoghurtklysma. “Is goed,” zei de verpleegster en vertrok. Uren later was er nog niets gebeurd. Ed bleef om een yoghurtklysma vragen, net zo lang tot ze het voor hem regelden.
Twee dagen later liep hij rond het ziekenhuis, hij was weer beter. Alleen moest hij nog wat aansterken. Een oud mannetje bij hem op de zaal wist daar wel wat op: in de ziekenhuistuin groeide een soort paardenbloem, daar moest hij het groene blad van eten, dat zat vol met de mineralen die hij nodig had.
Drie dagen later zat hij in het vliegtuig terug naar Nederland.
Wat betekent nou die mantra?

Oh Krishna,
Bescherm mij,
Geef me je genade.

De schoonheid van het verhaal zit hem voor mij in het enorme effect van de devotie die Ed in het zingen van die mantra legde. Zijn hele ziel en zaligheid, zijn hart en hoofd en creativiteit, alles stopte hij er in. Als we op die manier een mantra kunnen uiten, dan geeft dat, wat we aanroepen, een onmiddellijke respons. Of misschien is het nog simpeler: de devotie die we voelen, is zelf de respons. Er is weinig mooiers dan te voelen hoe de energie uit je hart stroomt en zich verbindt met alles en iedereen. Dat is yoga: verbondenheid, eenheid. En het begint met de energie in je hart: liefde, devotie, vergeving, toewijding. Liefde is een eerste voorwaarde om iets te betekenen op het spirituele pad.
“Zonder liefde ware ik schallend koper, of een rinkelende cimbaal,” zo staat het in het Nieuwe testament.
Als je zelf aan het einde van je leven staat en terugkijkt, dan kun je hopelijk terugkijken op een betekenisvol leven. En betekenis hebben alleen die episodes, die in het teken staan van liefde.